Urodził się w 1981 roku w Koninie, jest absolwentem Wydziału Malarstwa poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie studiował w pracowniach prof. Jerzego Kałuckiego i prof. Jarosława Kozłowskiego, broniąc dyplom w 2006 roku. Swoje prace wystawiał m.in. w Polsce, Niemczech, Czechach i we Włoszech. W 2018 roku został stypendystą Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie kultury.
W czasie studiów współtworzył Galerię Plastyfikatory, mieszczącą się w starej fabryce drożdży w Luboniu pod Poznaniem, gdzie odbywał się cykl wystaw „Reading the Space” z udziałem wielu artystów nawiązujących w swoich pracach dialog z przestrzenią postindustrialną. Doświadczenia działań przestrzennych doprowadziły Wojciecha Ławnickiego w 2004 roku do pierwszej realizacji malarskiej „Pozytyw/Negatyw”, w której zamiast farb użył kolorowego światła. Światło jako medium malarskie stało się integralnym elementem jego prac przestrzennych, video i performance’ów realizowanych w kolejnych latach w czasie studiów w Polsce i po przeprowadzeniu się do Berlina.
Niezwykłość słonecznego światła oświetlającego pejzaż wokół Volterry stała się dla Wojciecha Ławnickiego podczas pobytu w Toskanii w 2011 roku pretekstem do stworzenia farb na bazie pigmentów wytworzonych z ziemi zebranej na miejscu i namalowania nimi serii obrazów, które oświetlił sztucznym światłem. Odseparowanie koloru na obrazie poprzez nakierowanie na niego projekcji sformatowanego światła stworzyło formę przypominającą kadr żarzącego się w popołudniowym świetle pola.
Wojciech Ławnicki kontynuuje pracę nad lightscape’ami (świetlistymi pejzażami), malowanymi światłem i ziemią, wielokrotnie wracając do Toskanii, aby znajdować nowe kolory pozyskiwane z gliny, minerałów, lawy i skał. Powstały też obrazy malowane materiałami zebranymi na Sycylii, Teneryfie oraz w Polsce.
Wczesne obrazy Wojciecha Ławnickiego były gładkie, tworzone warstwami rozwodnionej farby rozprowadzanej na ich powierzchni w procesie pozbawionym gestu malarskiego. Stopniowo na obrazach pojawiły się formy tworzące strukturalny labirynt, nadający im unikatowy charakter, nie tylko poprzez kolor, ale także wyabstrahowany język powstałych kształtów. Każdy obraz ze względu na taki przypadkowy charakter formowania się materii jest niepowtarzalny.
Ziemia dla Wojciecha Ławnickiego jest żywa, posiada w sobie pewną informację dotyczącą̨ jej historii. Używając ziemi w swoim malarstwie, artysta przekształca ją w inną rzeczywistość, abstrakcyjny pejzaż, który przynależy do obszaru sztuki. Malarstwo Wojciecha Ławnickiego jest alchemią łączącą̨ w sobie aspekt miejsca, materii ziemi i światła oraz koloru. Jest to praca z żywiołami, które są̨ nieprzewidywalne i wymagają̨ wykreowania odpowiednich warunków dla ich kolejnych manifestacji.
Il cielo è azzurro Galeria CKiS Wieża Ciśnień, Konin 2018
Pontormo pocházel z Rudic Galerie Kaple, Valašské Meziříčí 2019
https://www.wojciechlawnicki.com/
Prace Wojciecha Ławnickiego na konińskich ulicach.